Wkopujemy to w ziemię, by się nie rozleciało albo przewiązujemy u dołu, najlepiej drutem (nie przepali się). Ustawić należy w miejscu jak najbardziej osłoniętym od wiatru, przy mocno wiecznej pogodzie będzie płonąć dość intensywnie i przez to szybciej się wypali. Rozpalamy używając drobniutkiego żaru, kory brzozowej, cieniutkiego chrustu , smolnych drzazg albo innej rozpałki , którą ładujemy w szpary , ale tak aby był przepływ powietrza.Polano powinno zacząć się palić , albo żarzyć ( czasem trzeba się nadmuchać na początku) Na tym pieńku stawiamy bezpośrednio garnek. pali się to dość długo, oczywiście w zależności od średnicy polana , ale można ugotować na tym szybki obiad.
Fajna sprawa , ale potrzeba przynajmniej toporka , piła też była by wskazana. Obmyśliłem sobie więc inny sposób na taki ogień ( pewnie nie ja pierwszy na to wpadłem). Do wykonania "mojej" wersji wystarczy nóż
(jakaś zwykła morka) albo scyzoryk z piłką. Bierzemy kilka kołków, zaostrzamy na końcach, robimy nacięcia na stronie która będzie szła do środka i po bokach, by szybciej się zapaliły. Zdarcie kory nie jest koniecznością, ja zestrugałem bo była wilgotna.
Rozpalamy , ja to zrobiłem od góry , jednak lepiej od dołu ( bo tak ogień wędruje). Ale w sumie mi też świetnie się paliło.
Na zdjęciu jest zwykły blaszany kubek o pojemności pół litra , woda zagotowała się po 12 minutach. Pochodnia paliła się przez jakieś 40 minut, po pół godzinie temperatura była już dość mała. Czas realnego gotowania na tym to jakieś 18 minut( po zagotowaniu wody). drewno które wykorzystałem to świerk.Podobno najlepsze jest właśnie iglaste, jednak innych gatunków jeszcze nie testowałem , więc może to być różnie.
7 komentarzy:
Testowałem różne gatunki i jest podobnie, lecz to zależy też od innych czynników.
uważam to za głupotę.
po pierwsze, gdzie znaleźć suchy klocek drewna...
po drugie, w "survivalu" nosić piłę mechaniczną lub topór, mija się z założeniami tego pierwszego,
po ostatnie, cwaniaki, posiadając najprostsze narzędzia, uzyskać na tyle stabilny klocek, by gotować na nim potrawy/wodę...
pozdrawiam
No,głupota, w końcu Bear Gryls takiej nie robił. Prawdziwy survivalowiec żuje pszczoły i pije mocz wielbłąda :D Żałosny jest komentarz powyżej i to bardzo.
Szwed potrafi, a Polak wyśmieje. Uważam pomysł za cudowny, efektowny czy efektywny nie wiem, ale spróbuję:)
Z tego co mi wiadomo na wyprawy w miejsca, gdzie trzeba sobie samemu zorganizować nocleg (nie mając namiotu - zawsze mniej do noszenia) warto brać mały toporek (siekierkę). Wystarczy do zrobienia sobie szałasu, do ścięcia jakiegoś średniego drzewka - kwestia cierpliwości i umiejętności - a sama masa nie jest przeszkodą - wystarczy użyć jakiejś cięższej gałęzi jako "młotka".
Ja do zagotowania lub podgrzania posiłków używam puszek po konserwach :) Wycinam w takiej puszce dno a po bokach robię dość spore dziury .Taką puszkę kładę na ognisko Szwecji .Plusy tej metody są takie,że gdy kładę patelnię ,lub garnek na takie ognisko mam lukę pomiędzy naczyniem a pniem ,a co za tym idzie dostęp tlenu .Takie ognisko zdecydowanie mniej dymi :D ,a w miejscach osłoniętych od wiatru posiłki podgrzewa się jak na palniku gazowym- zero dymu ;-) . Drugi plus to taki,że gdy przygasa mi trochę ogień , mogę dorzucać przez otwory w puszce drobne suche patyczki i nie trzeba rozdmuchiwać żaru co jakiś czas. Pozdrawiam
Ja na takiej świeczce zgotowałem pół litra wody w niecałe 5 minut. Użyłem podzielonego "norką" kocka brzozowego o średnicy ok 20 cm. Świetny patent
Prześlij komentarz