Łuk wiązkowy

Wykonanie klasycznego łuku wymaga sporej wiedzy, odpowiedniego materiału oraz umiejętności pracy w drewnie. Łuk który chcę tu zaprezentować, nie wymaga wyszukanych umiejętności.
Pracę zaczynamy od zbioru odpowiedniego materiału czyli kilku gałązek w miarę prostych, najlepiej z najmniejszą ilością  sęków. Według mnie, rośliną numer jeden jest bambus, jednak nie rośnie on w naszym klimacie. Trzeba radzić sobie  z dostępnym u nas materiałem. Jesion czy Robinia też będą świetne, dość dobra będzie  Leszczyna z której najłatwiej pozyskać odpowiedni materiał.
Wykonanie jest banalnie proste, związujemy ze sobą patyki, raz grubszym końcem z prawej strony raz z lewej. Każda z dodawanych gałązek powinna być krótsza od poprzedniej. Można też, jeśli mamy cienkie gałązki skracać np co drugą. Trzeba to dość mocno razem związać, i na koniec przewiązać w miejscu gdzie będziemy trzymać rękę. Taki łuk nie koniecznie będzie symetryczny, więc po założeniu cięciwy sprawdzamy w którym miejscu trzymając rękę, oba ramiona wyginają się symetrycznie  i tam własnie będziemy go trzymać przy strzelaniu. Na improwizowaną cięciwę według mnie najlepiej zastosować gęsto plecioną, niezbyt grubą nylonową linkę.

Łuk powyżej wykonałem z czterech świeżych nie sezonowanych leszczynowych prętów, długość jego to coś koło 170cm. Praca we dwóch zajęła dosłownie chwilę. Improwizowane strzały wykonane na poczekaniu, leciały na około 30 metrów. Siła naciągu była spora jednak brakło mu trochę sprężystości. Był trochę ciężkawy. Uważam , że wprawiony łucznik spokojnie upolowałby z takiego łuku mniejsze zwierzęta np. królika , bażanta,  przy bardzo bliskim podejściu może i niedużą sarnę. Łuk kiedy drewno wyschło zyskał na sprężystości , jednak stracił na sile naciągu. Takie łuki są wykorzystywane , lub były do niedawna w Azji , czego dowodem jest pierwsze zdjęcie.